Deze week, 12-17 april, is het de week van de overgang een fase in het leven van miljoenen vrouwen en waar nog steeds een taboe op rust. Alleen al in Nederland zijn er ca. 1,6 miljoen vrouwen die in de overgang zitten en ik ben er een van.
Hoe beleven andere vrouwen de overgang?
Ik ben een vrouw van 56 jaar en al 5 jaar in de menopauze, maar misschien in de overgang, of … ja hoe moet je het eigenlijk noemen. Voor mij is het een periode in mijn leven die ik het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten en vooral zou willen overslaan.
Maar daar denkt mijn lichaam anders over. Maar hoe beleven andere vrouwen de overgang? Hebben zij, net als ik, ook zoveel last en voelen zij het ook als een zwarte bladzijde uit hun leven? Hoe zit het bij vrouwen uit andere culturen? Hoe ervaren zij de overgang en wat brengt het hen? Wat is hun beeld van zichzelf en wat doen zij ervoor om vast te houden aan het beeld van voor de overgang?
Deze vragen houden mij al een tijdje bezig en daarom besloot om met camera op onderzoek uit te gaan. Tijdens mijn zoektocht werd al snel duidelijk dat er klachten zijn die veel vrouwen gemeen hebben: die vreselijke opvliegers, het nachtelijk zweten en slecht tot zeer slecht slapen. Dit met als resultaat dat vrouwen vaak in een burn-out belanden. Puur omdat de huisarts, vanwege o.a. gebrek aan kennis, nog steeds niet verder denkt dan aan stress of depressiviteit.
Maar niet alleen opvliegers komen aan bod. Ook vrouwen met borst- en schildklierkanker die mede het gevolg kunnen zijn van de verandering van de hormoonhuishouding. Ook zijn er vrouwen die al op zeer jonge leeftijd in de overgang kwamen en als gevolg hiervan kinderloos blijven en voor wie het leed niet te overzien is en er veel te weinig hulp wordt geboden. Voor mij was dit absoluut een onderbelichte onderdeel van de overgang.
Zo kwam ik in contact met Melissa en zij vertelde mij haar verhaal. Het was niet alleen een schok om te horen dat er vrouwen zijn die al zo vroeg in de overgang komen maar ook een emotioneel gesprek waarin haar pijn en strijd voelbaar waren.
Taboe
Ik merk om mij heen dat er niet veel over de overgang gesproken wordt, maar waarom eigenlijk niet? Dit geldt niet alleen voor Nederland, in veel landen wordt er gewoonweg helemaal niet over gesproken en is het een nog groter taboe.Wij vrouwen krijgen er toch allemaal mee te maken en hebben er in meer of mindere mate last van? Waarom rust er zo’n taboe op deze voor vrouwen moeilijke en misschien ook (achteraf gezien) mooie periode?
Mijn zoektocht leverde mooie verhalen van herkenning op. Maar ook dankbaarheid naar elkaar dat we er vrij over konden praten zonder dat iemand een oordeel heeft.
Boek
Het doel van mijn serie is zoveel mogelijk vrouwen en meisjes te bereiken en het taboe helpen te doorbreken. Ik wil door middel van foto’s van vrouwen, zoals jij en ik, laten zien dat wij allemaal sterke vrouwen zijn die door een periode in hun leven moeten. Een periode die voor velen niet gemakkelijk is.
Ik zou dan ook graag een boek willen uitgeven en exposities houden op plekken waar vrouwen komen o.a. ziekenhuizen en vrouwenklinieken. Ook voor werkgevers kan het heel bruikbaar zijn om de discussie op de vloer op gang te helpen. Maar dit zijn toekomst dromen. Op dit moment ben ik nog volop bezig met fotograferen.
Laten we het taboe doorbreken en meer begrip voor elkaar opbrengen, want de overgang is dichterbij dan een ieder zich beseft.
Wil je meer informatie over vrouwen in de overgang dan is Vuurvrouw wellicht een interessante website.
Melissa, 23 jaar
Op haar zeventiende was Melissa nog flink aan het puberen. Althans, dat dacht zij. Thuis was het vaak strijd, maar ook in haar eigen hoofd en lichaam ervaarde zij veel onrust, onzekerheid en stress. Het was zonder twijfel hormonaal, maar dat zij in de overgang zat, had Melissa nooit kunnen denken. Dat gebeurt toch pas op je 50e? Melissa was nog maar zeventien.
